Ιστορικό
Πέντε χιλιόμετρα βόρεια του χωριού Σκούρτα, στα σύνορα των νομών Αττικής & Βοιωτίας θεμελιώθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1993 το Ιερό Ησυχαστήριο της Αναλήψεως του Κυρίου από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ.κ Ιερώνυμο (νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών).
Εκτός από το καθολικό της μονής θεμελιώθηκε ο ξενώνας φιλοξενίας ασθενών και η πτέρυγα του ξενώνα όπου σήμερα αποτελεί τον χώρο εγκαταβίωσης των μοναχών.
Η αδελφότητα εγκαταστάθηκε την 1η Ιουλίου 1998.
Υπεύθυνη της αδελφότητας Ευπραξία μοναχή.
Το 2009 έγινε ο διορισμός απο τον Σεβ.Μητροπ .Θηβών & Λεβαδείας κ.κ.Γεώργιο της Ευπραξίας μοναχής, κατά κόσμον Ερασμίας Κυριακοπούλου στη θέση της πρώτης καθηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου.
Το 2019 κατόπιν θεληματικής παραίτησης της Ευπράξιας μοναχής από τη θέση της καθηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου έγινε εκλόγη και ορίστικε νέα καθηγουμένη η Παρασκευή μοναχή , κατά κόσμον Παρασκευή Αθ. Ρούσσου.
“Σεβασμιώτατε (ήταν παρών και ο πρώην Θηβών κ. Νικόδημος), αγαπητοί αδελφοί, δοξολογία οφείλουμε στον Πανάγαθο Θεό και Κύριό μας, διότι μια άλλη ευλογία δίνει στη τοπική εκκλησία της Βοιωτίας, θεμελιώνουμε σήμερα ένα νέο μοναστήρι. Το νέο μπορούμε να το βάλουμε σε εισαγωγικά, γιατί μελετώντας κανείς την ιστορία της περιοχής, βλέπει ότι στον 11 αιώνα περίπου λίγο πιο ψηλά ήταν το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, στο χωριό Πύλη, ενώ σε αυτήν την περιοχή και όπως φαίνεται και από το εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου ήταν ένα απ’ τα μετόχια της Ζωοδόχου Πηγής….
……. Ένα καινούργιο μοναστήρι που το καθολικό, ο κεντρικός ναός θα είναι αφιερωμένος στην Ένδοξο Ανάληψη του Κυρίου μας. Και συγχρόνως ψυχές που ξέρουν τι διαλέγουν, τι αφήνουν, τι κερδίζουν ,έρχονται να ζήσουν σ’ αυτό το χώρο με ¨βίο¨, αυτούς τους στόχους που είπαμε πιο μπροστά: την καλλιέργεια, την προσοχή, την επαγρύπνηση, την θεραπεία των παθών των δικών τους, αλλά και συγχρόνως την αγάπη στους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από κάποια ασθένεια. Είναι επομένως μια άλλη διάσταση μέσα στο μοναχικό κόσμο, αν πούμε ότι πέρα από το ησυχαστικό πνεύμα, έχουμε και την άλλη πλευρά και αυτός ο συνδυασμός δεν είναι άγνωστος μέσα στη ζωή της εκκλησίας.
.… Πρέπει να το καταλάβουμε, όσοι αγαπούμε την εκκλησία μας κι αυτόν εδώ τον τόπο, ότι, χωρίς μοναστήρια δεν ζει αυτός ο χώρος ο Ελλαδικός. Τα μοναστήρια είναι οι πνεύμονες της εκκλησίας, είναι η σπονδυλική της στήλη φτάνει όμως να λειτουργούν σωστά μέσα στην ορθόδοξη παράδοση. Τα μοναστήρια μας είναι η πηγή, η οποιαδήποτε πηγή της ζωής της εκκλησίας. Πάντοτε, μέσα στο διάβα της εκκλησίας μας, από κει η εκκλησία μας έπαιρνε τα στελέχη της, από κει έπαιρνε τις αρχές της, αν θέλετε. Μέσα από αυτά τα μοναστήρια έπαιρνε τη δύναμη για να προχωρήσει…….
…….Σήμερα, δόξα τω Θεώ, έχουν αλλάξει τα πράγματα, άλλος άνεμος πνέει μέσα στον μοναχικό κόσμο, καινούργιες ελπίδες έχουν ανατείλει, κι εδώ ακριβώς πιστεύω ότι η εκκλησία πρέπει να ρίξει το βάρος, γιατί αυτό θα είναι και η αναγέννηση της εκκλησίας μας, εκείνο που όλοι θέλουμε.
……. Με αυτές τις σκέψεις ήθελα να υπογραμμίσω ότι είναι πολύ σημαντικό σήμερα, μέσα σε μια τοπική εκκλησία, σ’ ένα χώρο εκκλησιαστικό, να θεμελιώνονται καινούργια μοναστήρια, να αναστηλώνονται παλαιότερα. Να επανδρώνονται με ανθρώπους, όχι γιατί τους αφιέρωσαν οι γονείς τους, αλλά με ανθρώπους που αφήνουν τα καλά για τα καλύτερα, τα σπουδαία για τα σπουδαιότερα…»
Αποσπάσματα από την ομιλία του
Μητροπολίτου Θηβών & Λεβαδείας
κ.κ. Ιερωνύμου
την ημέρα της θεμελίωσης.
Εκτός από το καθολικό της μονής θεμελιώθηκε ο ξενώνας φιλοξενίας ασθενών και η πτέρυγα του ξενώνα όπου σήμερα αποτελεί τον χώρο εγκαταβίωσης των μοναχών.
Η αδελφότητα εγκαταστάθηκε την 1η Ιουλίου 1998.
Υπεύθυνη της αδελφότητας Ευπραξία μοναχή.
Το 2009 έγινε ο διορισμός απο τον Σεβ.Μητροπ .Θηβών & Λεβαδείας κ.κ.Γεώργιο της Ευπραξίας μοναχής, κατά κόσμον Ερασμίας Κυριακοπούλου στη θέση της πρώτης καθηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου.
Το 2019 κατόπιν θεληματικής παραίτησης της Ευπράξιας μοναχής από τη θέση της καθηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου έγινε εκλόγη και ορίστικε νέα καθηγουμένη η Παρασκευή μοναχή , κατά κόσμον Παρασκευή Αθ. Ρούσσου.
“Σεβασμιώτατε (ήταν παρών και ο πρώην Θηβών κ. Νικόδημος), αγαπητοί αδελφοί, δοξολογία οφείλουμε στον Πανάγαθο Θεό και Κύριό μας, διότι μια άλλη ευλογία δίνει στη τοπική εκκλησία της Βοιωτίας, θεμελιώνουμε σήμερα ένα νέο μοναστήρι. Το νέο μπορούμε να το βάλουμε σε εισαγωγικά, γιατί μελετώντας κανείς την ιστορία της περιοχής, βλέπει ότι στον 11 αιώνα περίπου λίγο πιο ψηλά ήταν το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, στο χωριό Πύλη, ενώ σε αυτήν την περιοχή και όπως φαίνεται και από το εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου ήταν ένα απ’ τα μετόχια της Ζωοδόχου Πηγής….
……. Ένα καινούργιο μοναστήρι που το καθολικό, ο κεντρικός ναός θα είναι αφιερωμένος στην Ένδοξο Ανάληψη του Κυρίου μας. Και συγχρόνως ψυχές που ξέρουν τι διαλέγουν, τι αφήνουν, τι κερδίζουν ,έρχονται να ζήσουν σ’ αυτό το χώρο με ¨βίο¨, αυτούς τους στόχους που είπαμε πιο μπροστά: την καλλιέργεια, την προσοχή, την επαγρύπνηση, την θεραπεία των παθών των δικών τους, αλλά και συγχρόνως την αγάπη στους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από κάποια ασθένεια. Είναι επομένως μια άλλη διάσταση μέσα στο μοναχικό κόσμο, αν πούμε ότι πέρα από το ησυχαστικό πνεύμα, έχουμε και την άλλη πλευρά και αυτός ο συνδυασμός δεν είναι άγνωστος μέσα στη ζωή της εκκλησίας.
.… Πρέπει να το καταλάβουμε, όσοι αγαπούμε την εκκλησία μας κι αυτόν εδώ τον τόπο, ότι, χωρίς μοναστήρια δεν ζει αυτός ο χώρος ο Ελλαδικός. Τα μοναστήρια είναι οι πνεύμονες της εκκλησίας, είναι η σπονδυλική της στήλη φτάνει όμως να λειτουργούν σωστά μέσα στην ορθόδοξη παράδοση. Τα μοναστήρια μας είναι η πηγή, η οποιαδήποτε πηγή της ζωής της εκκλησίας. Πάντοτε, μέσα στο διάβα της εκκλησίας μας, από κει η εκκλησία μας έπαιρνε τα στελέχη της, από κει έπαιρνε τις αρχές της, αν θέλετε. Μέσα από αυτά τα μοναστήρια έπαιρνε τη δύναμη για να προχωρήσει…….
…….Σήμερα, δόξα τω Θεώ, έχουν αλλάξει τα πράγματα, άλλος άνεμος πνέει μέσα στον μοναχικό κόσμο, καινούργιες ελπίδες έχουν ανατείλει, κι εδώ ακριβώς πιστεύω ότι η εκκλησία πρέπει να ρίξει το βάρος, γιατί αυτό θα είναι και η αναγέννηση της εκκλησίας μας, εκείνο που όλοι θέλουμε.
……. Με αυτές τις σκέψεις ήθελα να υπογραμμίσω ότι είναι πολύ σημαντικό σήμερα, μέσα σε μια τοπική εκκλησία, σ’ ένα χώρο εκκλησιαστικό, να θεμελιώνονται καινούργια μοναστήρια, να αναστηλώνονται παλαιότερα. Να επανδρώνονται με ανθρώπους, όχι γιατί τους αφιέρωσαν οι γονείς τους, αλλά με ανθρώπους που αφήνουν τα καλά για τα καλύτερα, τα σπουδαία για τα σπουδαιότερα…»
Αποσπάσματα από την ομιλία του
Μητροπολίτου Θηβών & Λεβαδείας
κ.κ. Ιερωνύμου
την ημέρα της θεμελίωσης.
Επίσημη ιστοσελίδα του Ι.Η. "Η Ανάληψις του Κυρίου" - Σκούρτα Βοιωτίας
©
©